کد مطلب:234520 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156

فصل آخر
در بعضی از نسخه ها، بنام پایان نامه رساله آمده است.

حضرت در این فصل می فرمایند: خلیفه و مردم دیگر كه این رساله را



[ صفحه 136]



می خوانند، اگر به دستورات من كه در این نوشته ها آمده عمل كنند به اذن خداوند متعال از بلاها و دردها ایمن خواهند ماند و عاقبت هم سلامتی و عافیت جان و تن خود را به حول و قوه خداوند بزرگ به دست خواهند آورد، اوست كه به هر كس بخواهد عافیت عطا می كند.

خلیفه و اشخاص دیگری كه به صحت و سلامتی خویش علاقمند هستند باید در كسب دستورات بهداشتی احتیاط را رعایت كنند و به سخنان كسانی كه نه در مكتب درس خوانده اند و نه در سایه ریاضت نفس، كمالی اندوخته اند گوش ندهند، چنانكه می شنوید بعضی از این اشخاص می گویند: فلان غذائی را خوردم به من ضرر رساند و یا این كه فلان كاری را كردم زیانی ندیدم.

گوینده این قبیل سخنان، به منزله ی چهارپای نادان و كوته فكری است كه هنوز به سود و زیان خودش آگاه نیست و نتوانسته نیك را از بد تشخیص بدهد.

بیماریها كه آفات جان و تن انسان هستند، به دزدانی می مانند كه یك بار به خانه ای دستبرد می زنند، اگر صاحب خانه به تعقیب و سرزنش آنان گامی برنداشت بار دیگر به دستبرد سنگین تر به آن خانه می زنند و سرانجام حمله نهائی خویش را شروع می كنند.

بیماری را باید قبل از به وجود آمدن در هم شكست و نباید از سبكی و یا كوچكی آن فریب خورد، تا مبادا زمان حمله اش برسد و روزگار آدمی



[ صفحه 137]



را تباه كند.

این دزد خطرناك را در نخستین بار كه دست به خیانت می زند، چنان ادب كنید كه برای بار بعد یارای دستبرد نداشته باشد، كارها همه در دست خداوند است او بهترین سرور و مولای ماست و همه به سوی او برمی گردیم و از او یاری می خواهیم، همانا یاری او برای ما كافی است و بهترین وكیل برای ما می باشد. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.